ΜΑ ΚΑΛΑ ΜΑΓΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΠΑΓΕΒΙΤΣ;

Μάλλον όχι, εκτός κι αν αναγκαστεί με την οικονομική στενότητα της ομάδας να βγεί στην πιάτσα μπας και πάρει κανά φράγκο. Ο Μπάγεβιτς λοιπόν έκανε κάτι που δεν είναι ούτε πρωτοποριακό ούτε καινοτόμο πλήν όμως στην περίπτωση μας εξαιρετικά αποτελεσματικό. Κάθε φορά που αλλάζει προπονητής σε μια ομάδα, όλοι οι παίχτες το βλέπουν σαν μια ευκαιρία να μπούν στο νέο καθεστώς και να κερδίσουν την εκτίμηση του προπονητή και μια θέση στην εντεκάδα. Απ' την άλλη ένας νέος προπονητής δεν έχει ολοκληρωμένη άποψη για το ρόστερ οπότε θεωρητικά δίνει ευκαιρίες σε όλους τους παίχτες, και εκμεταλεύεται την όρεξη και την φρεσκάδα τους. Στην περίπτωση της ΑΕΚ αυτό του βγήκε πολύ καλά με τον Nsaliwa και με τους πιτσιρικάδες μέσους Ντιούφ και Ταχτσίδη. Καλώς ή κακώς αυτό δεν μπορούσε να το κάνει ο Δώνης ο οποίος είχε κάνει ένα ξεσκαρτάρισμα και αν όταν πήγαινε χάλια η ΑΕΚ έβαζε μέσα 18χρονά θα έτρωγε πολύ μεγάλο κράξιμο από την εξέδρα κάτι που θα είχε αρνητικές συνέπειες και στους παίχτες. Τώρα όσο αφορά τον Nsaliwa εντάξει σε αυτό μπορεί να έφταιξε.
Φτάνωντας στο τέλος της σεζόν και έχωντας μια ολοκληρωμένη εικόνα για την φετινή εικόνα διαπιστώνω με λύπη οτι το πρόβλημα της ΑΕΚ είναι οτι δεν έχει ούτε σωστή οργάνωση και σχεδιασμό ούτε σωστή λογική στις μεταγραφές. Δεν γίνεται η λογική να είναι πουλάω τον παίχτη μου και μετά ψάχνω στην αγορά να δω τι θα βρώ στην αγορά για να την αντικαταστήσω (Παπασταθόπουλος, Ριβάλντο). Η σωστή λογική είναι οτι πρίν να αρχίσει η μεταγραφική περίοδος έχω προαποφασίσει ποιούς παίκτες θέλω να πουλήσω βρίσκω τους αντικαταστάτες τους, κάνω προφορική συμφωνία για να εξασφαλίσω την ομάδα και μετά κάνω μεταγραφή. Δεν πουλάω τον βασικό μεσοεπιθετικό μου που έχει επωμιστεί κυρίως αυτός το βάρος της δημιουργίας παιχνιδιού και μετά επειδή με κράζει ο κόσμος πάω και αγοράχω ένα πανάκριβο προβληματικό επιθετικό. Αυτή είναι λογική πολύ μικρής ομάδας. Και πάλι καλά να λέμε που σταθήκαμε τυχεροί και πήραμε Κυργιακο, Μαιστόροβιτς. Αυτά είναι που θα έπρεπε κυρίως να προβληματίσουν την διοίκηση και αυτά κυρίως περιμένω να δώ βελτιομένα με την νέα σεζόν.
Όσοι έχουν διαβάσει αυτό το blog -αν και δυστυχώς δεν είναι πολλοί- γνωρίζουν οτι έχω εκφράσει ανοιχτά και απερίφραστα την στήριξη μου στον Ντέμη Νικολαίδη, γιατί αφενός πίστεψα και ακόμα πιστεύω τις αξίες που πρέσβευε αφετέρου γιατί πίστευα ανέκαθεν οτι πρέπει να είμαστε οπαδοί της ΑΕΚ και όχι του κάθε λεφτά που θα έρχεται με υποσχέσεις ενώ σιώπαινε όταν η ΑΕΚ υπέφερε όπως επίσης πιστεύω οτι δεν θα πρέπει να είμαστε οπαδοί ενός ανθρώπου που θεωρεί τον εαυτό του λαικό ηγέτη της ομάδας και είναι εξαιρετικά αμφίβολα τα κίνητρα του. Τα παραπάνω δεν αλλάζουν. Όμως για να πούμε και του στραβού το δίκιο, στον τομέα της διοικητικής διάρθρωσης ο πολυαγαπημένος μου Ντέμης φέρθηκε ανεύθυνα, αλλαζονικά και καταστροφικά για την αγαπημένη μας ομάδα. Αρχικά έδιωξε τον μοναδικό τεχνικό διευθυντή και επωμίστηκε μόνος του το βάρος του σχεδιασμού της ομάδας χωρίς να έχει όπως αποδείχτηκε ούτε τις απαιτούμενες γνώσεις ούτε τις απαιτούμενες διασυνδέσεις. Μετά υπογράφει με τον Φερέρ ένα πλουσιοπάροχο 4ετές συμβόλαιο και του αποδίδει αρμοδιότητες οι οποίες είναι έξω από τα καθήκοντα του προπονητή και σε κάθε περίπτωση δεν έχει το χρόνο να ασχολείται με αυτά και αναφέρομαι στον μεταγραφικό σχεδιασμό και το σκάουτινγκ.
Και πάμε στο σήμερα οπού τεχνικός διευθυντής είναι ο Στέλιος Μανωλάς. Αγαπημένο παιδί της εξέδρας και συμπαθής σε όλους. Έχει όμως την ικανότητα να κάνει ένα ολοκληρωμένο μεταγραφικό σχεδιασμό και να προετοιμάσει μια ολοκληρωμένη ομάδα. Και ανυσηχώ ιδιαίτερα γιατί στους υποψήφιους στόχους της Ένωσης συγκαταλέγονται μόνο επιθετικόγενεις παίχτες, κυρίως εξτρέμ και επιθετικοί. Να σας θυμήσω οτι η ΑΕΚ έχει και μεγάλο πρόβλημα στα άκρα της άμυνας και επίσης το καλοκαίρι φεύγει ο Πελετιέρι οπότε χρειάζεται και αμυντικό χαφ.
Κλειδί λοιπόν για την πορεία της ομάδας του χρόνου είναι ο Στέλιος Μανωλάς και ο μεταγραφικός σχεδιασμός που θα γίνει το καλοκαίρι. Για να δούμε τι θα δούμε...