12/5/10

ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ ΜΕΧΡΙ ΑΗΔΙΑΣ

Εδώ είμαστε λοιπόν μετά από πολύ καιρό που δεν έχει ανανεωθεί το blog αφενός λόγω φόρτου εργασίας αφετέρου γιατί τι να γράψεις για τη φετινή ΑΕΚ. Θα μου επιτρέψετε όμως να αναφερθώ πρώτα στο γνωστό θέμα που μας συγκλόνισε τις τελευταίες μέρες.
Δεν πρόκειται ούτε να κάνω μια βαθυστόχαστη τοποθέτηση για το πόσο τραγική ήταν η απώλεια ούτε μια κοινωνική ανάλυση περί κρίσης αξιών ή ελληνικής νοοτροπίας. Αυτό όμως που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν ο καννιβαλισμός που επιδείχτηκε στην αξιοποίηση του θέματος. Αν και θα έπρεπε να το περιμένω ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω αυτή την απανθρωπιά. Όταν πεθαίνουν τρείς άνθρωποι, πεθαίνουν τρείς άνθρωποι, τελεία. Δεν έχει σημασία ούτε αν ήταν απεργοσπάστες ούτε αν ήταν φτωχοί εργαζόμενοι, αριστεροί ή δεξιοί ή οτιδήποτε άλλο. Όμως, δεν υπήρξε ούτε ο παραμικρός σεβασμός, ούτε η παραμικρή αξιοπρέπεια. Το ΚΚΕ μιλούσε για προβοκάτσια για να συσπειρώσει τους αριστερούς, το ΛΑΟΣ για αριστερούς αναρχικούς για να ενθαρρύνει ένα κύμα αντικομμουνισμού (και σ' ένα βαθμό τα κατάφερε), το STAR έφτιαχνε δακρύβρεχτα βιντεάκια για να εκμεταλευτεί τηλεοπτικά το προιόν και γενικώς ο καθένας εκμεταλευόταν το πράγμα όπως μπορούσε. Πως γίνεται λοιπόν να μιλάμε σε κοινωνικό επίπεδο όταν η ίδια η κοινωνία αμέσως σπεύδει να εκμεταλευτεί το θάνατο τριών συνανθρώπων μας; Για εμένα αυτό είναι ίσως το πιο ανησυχητικό, πιο ανησυχητικό ακόμα κι από τον θάνατο των τριών ανθρώπων.

Αλλά ας επιστρέψουμε στην ΑΕΚ. Πετύχαμε μια νίκη επί του Άρη. Παλικαρίσια; Ναι. Εντυπωσιακή; Σίγουρα. Ενθαρρυντική; Καθόλου. Γιατί αν μια ομάδα παίζει αντάρτικο ποδόσφαιρό όπως η ΑΕΚ όταν της κάθεται το ματς φαίνεται τρομερή. Για σκεφτείτε όμως πόσα ματς έχουν κάτσει στην ΑΕΚ και θα καταλάβετε γιατί έχει τη φετινή πορεία. Κι επίσης όταν η ομάδα κάνει τα θρυλικά της γιούρια, στην άμυνα γίνεται πάρτυ από τους αντίπαλους επιθετικούς. Και τέλος είσαστε σίγουροι οτι θα ανατρέπαμε το σκόρ αν δεν δινόταν το πέναλτυ στον Σκόκο το οποίο ήταν μεν αλλά στην Ελλάδα δίνεται δε δίνεται δε.
Με αυτού του είδους τη νοοτροπία ούτε σοβαρή ομάδα μπορεί να χτιστεί ούτε ποδοσφαιρική νοοτροπία και η ενθάρρυνση της επιδεινώνει την κατάσταση. Και μάλιστα το γεγονός οτι δόθηκαν συγχαρητήρια στους παίχτες εντείνει την εντύπωση που έχω οτι πέρα από την επίλογη κάποιου συστήματος και την τοποθέτηση των παικτών στις αντίστοιχες θέσεις δεν υπάρχει κάποια τακτική για την ανάπτυξη της ομάδας, χωρίς να είμαι σίγουρος οτι αυτό είναι αποκελιστική ευθύνη του προπονητή.
Καλά τα νέα ταλέντα αλλά αυτή τη στιγμή η ΑΕΚ χρειάζεται και δύο παίχτες ηγέτες. Δυο παίχτες στύλ Μέλμπεργκ και Κατσουράνη. Ας κάνουν μόνο δύο μεταγραφές αλλά να πάρουν δύο παίχτες εγνωσμένης αξίας, ένα στόπερ κι ένα αμυντικό χαφ για να χτιστεί η ομάδα και οι υπόλοιπες θέσεις να στελεχωθούν από το υπάρχον ρόστερ και ταλέντα. Εννοείται οτι αν παραχωρηθεί κάπιος παίχτης πρέπει να αντικατασταθεί από κάποιον ισάξιο. Αλλά δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε η ομάδα να έχει αξιώσεις με μεταγραφές παιδιών 19 και 20 χρονών από τον Πανθρακικό. Κι επίσης κάτι που πρέπει να ξεκαθαρίσει από τώρα είναι ποιός είναι ο στόχος της ομάδας για να ξέρει τι να περιμένει κι ο κόσμος.

27/1/10

Και στο βάθος τίποτα

Η κατάσταση που βιώνουμε σχετικά με την ομάδα μας είναι πρωτοφανής. Περιμένωντας εξελίξεις ο ορίζοντας στον οποίο αυτές απλώνονται είναι το πολύ μερικοί μήνες. Στην αρχή περιμέναμε τις διαπραγματεύσεις με τον Κοζώνη. Το σίγουρο deal, το μάνα εξ ουρανού ο σοβαρός επιχειρηματίας που είναι γελοίο να ρωτάμε για την οικονομική του επιφάνεια ξάφνικα έγινε φούσκα, τυχοδιώκτης και επικίνδυνος για την ομάδα. Στη συνέχεια έχουμε τον Παππά με του Άγγλους επένδυτες ο οποίος βγαίνει και στηρίζει τον Μπάγεβιτς άλλα λέει οτι αν θέλει μπορεί να φύγει δείχνωντας του την πόρτα, δηλώνει οτι θα συνεχίσει να χρηματοδοτεί ομάδα αλλά και οτι επίσης θα αποχωρήσει αν τοθ δωθεί η ευκαιρία. Μετά περιμένουμε μια γενική συνέλευση η οποία αναβάλεται συνεχώς από τον Σεπτέμβριο και για να γίνει αυτή περιμένουμε τον οικονομικό έλεγχο. Γίνεται ο οικονομικός έλεγχος, γίνεται η γενική συνέλευση και που καταλήγουμε; Πουθενά! Ούτε καν άλλαξε ο πρόεδρος ο οποίος έχει δηλώσει εδώ και καιρό οτι θέλει να αποχωρήσει. Και τώρα περιμένουμε να μπεί ο Αδαμίδης για τον οποίο δεν ξέρουμε τίποτα προκειμένου να συντηρηθεί η ομάδα μέχρι το καλοκαίρι και μετά βλέπουμε.
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά η ομάδα αρχίζει να μικραίνει κι ακόμα έχει μείνει η ανάμνηση και το κύρος της μεγάλης ομάδας έστω και θολά, έστω και ξεθωριασμένη η φανέλα έχει ακόμα ένα άλλο βάρος. όμως αυτό το αβαντάζ έχει αρχίσει να υποχωρεί και όλο και περισσότεροι παίχτες δεν θα νιώθουν καλά, όλο και περισσότεροι Τσακίρηδες και Κομπότηδες θα κάνουν εμπαιγμούς για την ΑΕΚ και θα μας ζητάνε και τα ρέστα που αγοράζουμε παίχτες τους και που δεν ανεχόμαστε να μας εξευτελίζουν με εικόνες όπως η περίφημη της μικρασιατικής καταστροφής που δείχνουν πόσο γελοίοι είναι. Σε λίγο η ομάδα που όλοι αγαπάμε θα ειναι (αν δεν είναι ήδη) μια ανάμνηση. Γιατί εμένα αυτό το πράγμα που βλέπω στο γήπεδο δεν μου θυμίζει καθόλου ΑΕΚ. Αυτοί οι άνθρωποι που κάνουν οτι τους κατέβει στο κεφάλι, επίσης δεν μου θυμίζουν καθόλου ΑΕΚτζήδες.
Ίσως είναι καλύτερο να διαλύσουν τώρα την ομάδα, να την αποσύρουν από το πρωτάθλημα και να μείνει στις καρδιές μας τουλάχιστον σαν μια περήφανη ανάμνηση. Να θυμόμαστε τον Μαύρο και τον Παπαιωάννου τον Ζίκο και τον Λυμπερόπουλο και όχι οτι θα πρέπει να μας εξευτελίζουν επειδή δεν είμαστε συνεπείς στις πληρωμές μας ούτε οτι θα κάνουν παιχνίδια και εμπαιγμούς στην πλάτη μας ούτε οτι κάναμε τον σταυρό μας για να κερδίσουμε τον ουραγό της κατηγορίας μέσα στην έδρα μας. Η σωτήρια της ομάδας κύριοι δεν μπορεί να έχει ορίζοντα εξαμήνου ούτε μπορεί να έχει την λογική βάζουμε δύο εκατομμύρια και βλέπουμε. Αν μη τι άλλο, αν δεν υπάρχουν χρήματα ας υπάρξει τουλάχιστον λίγη υπευθυνότητα.