12/5/10

ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ ΜΕΧΡΙ ΑΗΔΙΑΣ

Εδώ είμαστε λοιπόν μετά από πολύ καιρό που δεν έχει ανανεωθεί το blog αφενός λόγω φόρτου εργασίας αφετέρου γιατί τι να γράψεις για τη φετινή ΑΕΚ. Θα μου επιτρέψετε όμως να αναφερθώ πρώτα στο γνωστό θέμα που μας συγκλόνισε τις τελευταίες μέρες.
Δεν πρόκειται ούτε να κάνω μια βαθυστόχαστη τοποθέτηση για το πόσο τραγική ήταν η απώλεια ούτε μια κοινωνική ανάλυση περί κρίσης αξιών ή ελληνικής νοοτροπίας. Αυτό όμως που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν ο καννιβαλισμός που επιδείχτηκε στην αξιοποίηση του θέματος. Αν και θα έπρεπε να το περιμένω ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω αυτή την απανθρωπιά. Όταν πεθαίνουν τρείς άνθρωποι, πεθαίνουν τρείς άνθρωποι, τελεία. Δεν έχει σημασία ούτε αν ήταν απεργοσπάστες ούτε αν ήταν φτωχοί εργαζόμενοι, αριστεροί ή δεξιοί ή οτιδήποτε άλλο. Όμως, δεν υπήρξε ούτε ο παραμικρός σεβασμός, ούτε η παραμικρή αξιοπρέπεια. Το ΚΚΕ μιλούσε για προβοκάτσια για να συσπειρώσει τους αριστερούς, το ΛΑΟΣ για αριστερούς αναρχικούς για να ενθαρρύνει ένα κύμα αντικομμουνισμού (και σ' ένα βαθμό τα κατάφερε), το STAR έφτιαχνε δακρύβρεχτα βιντεάκια για να εκμεταλευτεί τηλεοπτικά το προιόν και γενικώς ο καθένας εκμεταλευόταν το πράγμα όπως μπορούσε. Πως γίνεται λοιπόν να μιλάμε σε κοινωνικό επίπεδο όταν η ίδια η κοινωνία αμέσως σπεύδει να εκμεταλευτεί το θάνατο τριών συνανθρώπων μας; Για εμένα αυτό είναι ίσως το πιο ανησυχητικό, πιο ανησυχητικό ακόμα κι από τον θάνατο των τριών ανθρώπων.

Αλλά ας επιστρέψουμε στην ΑΕΚ. Πετύχαμε μια νίκη επί του Άρη. Παλικαρίσια; Ναι. Εντυπωσιακή; Σίγουρα. Ενθαρρυντική; Καθόλου. Γιατί αν μια ομάδα παίζει αντάρτικο ποδόσφαιρό όπως η ΑΕΚ όταν της κάθεται το ματς φαίνεται τρομερή. Για σκεφτείτε όμως πόσα ματς έχουν κάτσει στην ΑΕΚ και θα καταλάβετε γιατί έχει τη φετινή πορεία. Κι επίσης όταν η ομάδα κάνει τα θρυλικά της γιούρια, στην άμυνα γίνεται πάρτυ από τους αντίπαλους επιθετικούς. Και τέλος είσαστε σίγουροι οτι θα ανατρέπαμε το σκόρ αν δεν δινόταν το πέναλτυ στον Σκόκο το οποίο ήταν μεν αλλά στην Ελλάδα δίνεται δε δίνεται δε.
Με αυτού του είδους τη νοοτροπία ούτε σοβαρή ομάδα μπορεί να χτιστεί ούτε ποδοσφαιρική νοοτροπία και η ενθάρρυνση της επιδεινώνει την κατάσταση. Και μάλιστα το γεγονός οτι δόθηκαν συγχαρητήρια στους παίχτες εντείνει την εντύπωση που έχω οτι πέρα από την επίλογη κάποιου συστήματος και την τοποθέτηση των παικτών στις αντίστοιχες θέσεις δεν υπάρχει κάποια τακτική για την ανάπτυξη της ομάδας, χωρίς να είμαι σίγουρος οτι αυτό είναι αποκελιστική ευθύνη του προπονητή.
Καλά τα νέα ταλέντα αλλά αυτή τη στιγμή η ΑΕΚ χρειάζεται και δύο παίχτες ηγέτες. Δυο παίχτες στύλ Μέλμπεργκ και Κατσουράνη. Ας κάνουν μόνο δύο μεταγραφές αλλά να πάρουν δύο παίχτες εγνωσμένης αξίας, ένα στόπερ κι ένα αμυντικό χαφ για να χτιστεί η ομάδα και οι υπόλοιπες θέσεις να στελεχωθούν από το υπάρχον ρόστερ και ταλέντα. Εννοείται οτι αν παραχωρηθεί κάπιος παίχτης πρέπει να αντικατασταθεί από κάποιον ισάξιο. Αλλά δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε η ομάδα να έχει αξιώσεις με μεταγραφές παιδιών 19 και 20 χρονών από τον Πανθρακικό. Κι επίσης κάτι που πρέπει να ξεκαθαρίσει από τώρα είναι ποιός είναι ο στόχος της ομάδας για να ξέρει τι να περιμένει κι ο κόσμος.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Αεκάρα παντού